برخی مقامات محلی تعداد زوار کربلا را تا 20 میلیون نفر اعلام کرده اند  که غالبا با پای پیاده به زبارت حضرا اباعبدلله الحسین(ع) آمده اند و میلیون‌ها نیروی داوطلب مردمی در حال کمک به زوارهستند

 عکسی از اقدام یکی از نانوایان زحمتکش کشورمان مورد توجه کاربران شبکه های اجتماعی قرار گرفته است.

در این مطلب آمده است:  این مرد نانواست، مثل همه نانواها که نان لواش ماشینی می‌پزند، ولی او یک فرق اساسی با برخی ها دارد که از مغز و قلبش آب می‌خورد.

او روی یک تکه کاغذ با قلمی درشت نوشته: «قابل توجه همشهریان محترم، تا اتمام آرد سهمیه قبلی، نان به قیمت ۱۵۰ تومان عرضه می شود.» او نوشته ۱۵۰ تومان، ننوشته ۲۲۵ تومان، او نوشته تا زمان اتمام آردهای قدیمی نه به قیمت آردهای جدید که گران تر است.

او اینها را عیان نوشته، اما چیزی که پنهانی نوشته دلچسب تر از این است. او نوشته همشهریان محترم بدانید و آگاه باشید که من حتی کاری ندارم که دولت رسما نان را گران کرده چون من قانون خودم را دارم و به سبک خودم زندگی می کنم.

این نانوا جذاب است چون آدم های مثل او کم اند، آن قدر کم که باید چراغ به دست گرفت و برای پیدا کردنشان در کوی و برزن دوره افتاد.

او مرا یاد برخی راننده ها می اندازد که وقتی هنوز نان گران نشده بود و فقط زمزمه اش به گوش می رسید، کرایه را بالا بردند و بعد هم که نان گران شد دوباره روی کرایه ها گذاشتند و در جواب اعتراض ها هم گفتند مگر نمی بینی نان گران شده.

کجایی انصاف، کجایی مشتی گری، کجایی ای نان حلال که دلمان سخت برایت تنگ است. ما در فراق انصاف آه می کشیم چون آدم های باانصاف به قدری کم شده اند که اگر پیدایشان کنیم باید روی دو چشم بگذاریمشان.

آدم های باانصاف که هنوز در زندگی پرشتاب و مادی امروز به نان حلال اعتقاد دارند نه این که مثل ما خرج نداشته باشند و معیشت شان لنگ پول نباشد، نه، اینها همه مثل ما هستند با این فرق که دنیایشان نه در پول که در رضایت خدا و خلقش و رو سفیدی در محضر وجدان خلاصه می شود.
 

* "ما" از عکاس این عکس و نویسنده این مطلب گرفته تا خوانندگانی که این اقدام را تحسین می کنند هم، باید جناح و جبهه خود را داشته باشیم. تحسین برای چند لحظه کافی نیست. امید است بارنشر این اقدام، بر تعداد همکیشان این نانوا اضافه کند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر از فارس، برای سازمان تروریستی داعش جز نیمی از مناطقی که در تاریخ ژوئن 2014 م در عراق به اشغال در آورده بود چیز دیگری نمانده است. این دستاورد مهم پس از پیروزی های مداومی است که نیروهای امنیتی عراق در جبهه های مختلف به دست آورده اند.

در حال حاضر، پراکندگی جغرافیایی گروه تروریستی داعش در عراق پس از عملیات مهمی چون آمرلی و جرف الصخر توسط ارتش عراق و با همکاری نیروهای مردمی  به شرح زیر است:

استان صلاح الدین
نیروهای امنیتی عراق،‌ داعش رادر مناطق همجوار دو منطقه بلد،‌الدجیل،‌الضلوعیه،‌سامرا ،‌جنوب تکریت و مناطق دیگری در مجاورت بیجی که به جز پالایشگاه این شهر در اشغال داعش بود نابود کردند. اما انچه که در این استان همچنان تحت اشغال داعش باقی مانده به نقل از نیروهای امنیتی عراق شهر تکریت  منطقه الدور و منطقه العلم شرقاط است.

استان کرکوک
داعش در مناطق هم مرز با استان صلاح الدین  و مشخصا منطقه الحویجه تا ناحیه داقوق حضور دارد.

استان دیالی
در این استان جز مناطق کمی در شمال شرق دیالی به خصوص بعد از پیروزی نیروهای ارتش و مردم در نواحی السعدیه و جلولا و همچنین ادامه پیش روی های ارتش در تمامی مناطق دیالی چیز دیگری تحت اشغال داعش نمانده است.

استان الانبار
نیروهای ارتش عراق وارد یک نبرد سرنوشت ساز با داعش در شهر الرمادی مرکز استان الانبار که داعش در بخش هایی از آن،‌ تمامی شهر فلوجه،‌ بخش هایی از هیت، وراوه، عانه، روستاهای الوس و القائم حضور دارد، شده اند. این در حالی است که مناطقی همچون الرزازه،‌ الابار،‌ المجر و بروانه توسط ارتش عراق آزاد و پاکسازی شده است.

استان نینوی
ارتش در این استان از 10 ژوئن 2014 میلادی سیطره دارد و آن را به اشغال در آورده است. عناصر داعش بنا بر گفته نیروهای امنیتی عراق و منابع محلی در موصل به عنوان مرکز استان نینوی،  تلعفر در غرب، سنجار در نزدیکی تلعفر، ربیعه در مرز عراق و سوریه و بخش هایی از دست نینوی سیره دارند.  ارتش عراق توانسته است عناصر داعش را از بخش هایی از منطقه زمار در غرب موصل و مناطقی از دشت نینوی را از اشغال این گروهک آزاد کند.
 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر،‌ رئیس هیات مذاکره کننده هسته ای ایران پس از ورود به وین در فرودگاه این شهر در جمع خبرنگاران افزود: ما وارد مرحله آخر مذاکرات شدیم. فکر می کنم همانطور که از ابتدا گفتیم در صورتی که طرف مقابل اراده سیاسی برای رسیدن به راه حل داشته باشد، پیشنهادهای متعددی برای اینکه اطمینان حاصل شود، برنامه هسته ای ایران صلح آمیز است، وجود دارد و مطرح شده است .

ظریف افزود: این پیشنهادها می تواند یک راه حل و یا راه حل های متعدد بسیار مناسبی را ارائه دهد . لذا هنوز این امکان هست در صورتی که طرف مقابل ، اراده سیاسی را برای اتخاذ تصمیم سخت برای اینکه ارائه خط قرمزهای بی معنا که برای خوشامد گروه های فشار است، کمکی نه به حل مشکل می کند و نه کمکی به عدم اشاعه.

وزیر امور خارجه تاکید کرد: ما با این هدف به وین آمده ایم که انشاء الله با تلاش تا روز آخر به نتیجه مناسب که منافع مردم ایران در آن لحاظ شده باشد و حقوقشان محترم شمرده شده باشد، اگر نگرانی مشروعی هم جامعه بین المللی دارد، رفع شده باشد، به این راه حل برسیم .

رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان، تصریح کرد: یقین دارم مردم ایران چه کسانی که در گفته ها و نوشته هایشان از مذاکرات حمایت کردند و چه آنها که نقد می کنند، در دلشانٰ امیدشان سربلندی کشور از این مذاکرات بوده است . یقین دارم حتی منتقدین، ما را از دعای خیرشان محروم نکرده اند و امیدوارم این روش ادامه داشته باشد.

وی تصریح کرد: اطمینان می دهم اگر بتوانیم به راه حلی برسیم که منافع کشور و مردم را لحاظ کند به توافق می رسیم. اگر بر اثر زیاده خواهی طرف مقابل، راه حل به دست نیاید، دنیا متوجه شده است که جمهوری اسلامی ایران به دنبال راه حل، تفاهم و تعامل سازنده است و از حقوق و عزت و سربلندی کشور دست برنمی دارد.

وزیر امور خارجه گفت: آنچه برای این هفته لازم است این است که با اعتماد به نفس ، همه گروه ها و افراد کاری کنند که با نشان دادن همدلی و وحدت ملی نتیجه هر چه باشد چه توافق باشد و چه ایستادگی در برابر زیاده خواهی، روز سوم آذر انشاالله پیروزی ملی در رسیدن به اهدافی باشد که از این مذاکرات به دنبال آن بودیم؛ توافق در صورتی که توافق امکان پذیر باشد و نشان دادن عزم ایران برای پیگیری حقوقش بر اساس اصول تعامل و همکاری و مقاومت در برابر زیاده خواهی.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر پایگاه اینترنتی «فارن افرز» در گزارشی به قلم سیگورد نابوئر، تحت عنوان «‌حسرت هسته ای عربستان سعودی، لزوم کمک واشنگتن به ریاض در رقابت هسته ای با ایران»‌ نوشت:‌

کاملا واضح و روشن است که تصور کنیم دولت عربستان سعودی از مشاهده شواهد موجود مبنی بر حصول پیشرفت در مذاکرات هسته ای میان ایران و ‌آمریکا، احساس نارضایتی و خشم کند. در واقع در حالی که ایران، رقیب منطقه ای ریاض به کسب مشروعیت بین المللی بر سر برنامه هسته ای خود نزدیک می شود، به نظر می رسد اهداف و بلندپروازی های هسته ای خود عربستان به طور کامل متوقف و راکد شده است:‌ توافقنامه هسته ای پیشنهادی آمریکا و عربستان سعودی به مدت شش سال است که به حال رکود در آمده است و این مذاکرات معوقه، تنها یکی از چندین مسئله مختلف است که در سالیان اخیر به مناسبات میان ریاض و واشنگتن خدشه وارد کرده است.

به وضوح مسئله هسته ای به ویژه به معضلی برای عربستان سعودی تبدیل شده است که می کوشد در گردونه رقابت در زمینه پیشرفت های علمی و دستاوردهای فنی و نیز کسب موقعیت و وجهه منطقه ای به هیچ وجه از ایران عقب نماند . ولی این نیز به مشکلی برای آمریکا تدیل شده است که در بحبوحه نیاز مبرم به کمکهای عربستان سعودی در حل و فصل مناقشات و بحران های کنونی در عراق ، اسرائیل و سوریه ، نمی تواند از ریاض دل بکند .

مذاکرات هسته ای آمریکا و عربستان سعودی در سال 2008 و پس از آن آغاز شد که کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه وقت آمریکا، و سعود الفیصل، همتای عربستانی وی، در زمینه همکاری دوجانبه در بخش انرژی هسته ای، یادداشت تفاهم امضا کردند.

در آن زمان، بسیاری از ناظران تصور می کردند، دو کشور در حال تشکیل ستون تازه ای برای مشارکت و همکاری های راهبردی دیرینه هشتاد ساله خود هستند.

پس از آن عربستان بلافاصله اعلام کرد قصد دارد با ساخت شانزده نیروگاه هسته ای به ارزش تقریبی 112 میلیارد دلار، به دارنده بزرگ ترین برنامه هسته ای غیر نظامی در جهان تبدیل شود و برای جمعیت رو به رشد این کشور، ده ها هزار فرصت شغلی با درآمد بالا ایجاد کند.

ریاض بلندپروازی های هسته ای خود را با استناد به وابستگی این کشور به صادرات نفت و گاز توجیه کرده است  که حدود هشتاد درصد از درآمدهای ملی این کشور را تامین می کند. اگر عربستان سعودی بتواند تقاضای فزاینده خود را به انرژی از طریق انرژی هسته ای برآورده سازد، دیگر نیازی ندارد تا فروش نفت خود را در بازارهای بین المللی مهار کند .

اما قبل از آنکه عربستان بتواند از تولید نخستین وات از انرژی هسته ای خود لذت ببرد، لازم است شرکایی پیدا کند تا مایل باشند به این کشور در ساخت زیرساخت ها و تاسیسات هسته ای کمک کنند و در اوضاع کنونی به نظر نمی رسد آمریکا چندان تمایلی به ایفای این نقش داشته باشد.

واشنگتن اعلام کرده  است ابتدا باید با ریاض بر سر پایبندی این کشور به قانون انرژی اتمی مصوب سال 1954 به توافق برسد. 

در این قانون آمریکایی، ضوابط تجارت هسته ای مصوب و تدوین شده است، اما تلاش ها در زمینه مذاکره هسته ای با ریاض بر سر این مسئله که آیا عربستان سعودی، مشمول بند موسوم به «استاندارد  طلایی» می شود یا خیر با رکود رو به رو شده است.

ریاض در صورت شمول در این بند، از غنی سازی اورانیوم یا بازفرآوری پلوتونیوم، منع خواهد شد.

منابع آشنا به روند مذاکرات می گویند ریاض چنین استدلال کرده است که بند استاندارد طلایی، بیانگر اقدام غیر قابل قبول در پایمال کردن حقوق و حاکمیت ملی این کشور محسوب می شود و تاکید دارد پیمان ان پی تی که عربستان سعودی آن را امضا کرده است ، بر حقوق مصرح کشورها در گسترش انرژی هسته ای تاکید دارد .

به نظر می رسد کاخ سفید تا کنون از هر گونه مصالحه با ریاض در این زمینه خودداری کند. برابر گزارش رسانه ها باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، در طول مذاکرات اخیر با مقامات سعودی، به طور کامل از پرداختن به این موضوع اجتناب ورزیده است.

از طرفی اگر عربستان نتواند با واشنگتن در زمینه همکاری هسته ای به درک مشترکی برسد، به جای آن برای توسعه برنامه هسته ای خود، احتمالا به سمت یافتن شرکای دیگر از جمله فرانسه یا روسیه گرایش پیدا خواهد کرد.

ژانویه گذشته و در طول سفر رسمی فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه، به ریاض،‌ شرکت فرانسوی آروا، بزرگ ترین شرکت هسته ای جهان، با هدف توسعه مهارت های فنی و صنعتی شرکت های محلی سعودی، با پنج شرکت این کشور یادداشت تفاهم امضا کرد.

افزون بر آن، سرگئی کرینکو، مدیر اجرایی روس اتم روسیه، در ماه جولای اعلام کرد، مسکو و ریاض در اواخر امسال توافقنامه ای در زمینه همکاری های هسته ای غیر نظامی امضا می کنند . اگر عربستان سعودی این توافقنامه ها را امضا کند، به شرکت های آمریکایی و شاید در سطح گسترده تر به روند مشارکت راهبردی دو کشور، آسیب های سنگین وارد شود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، دیوید فِرام، نویسنده  سخنرانی محور شرارت بوش چندی پیش مقاله‌ای با عنوان «ایران چگونه در توافق هسته‌ای سر آمریکا کلاه گذاشت» نوشته است که متن آن به شرح زیر است:

باید حاکمان ایران را ستود. آن‌ها در آستانۀ کسب یک پیروزی دیپلماتیکِ شگفت‌انگیز در برابر آمریکا هستند. حتی جالب‌ تر این است که آن‌ها فقط با بلوف این کار را کردند.

حریفان آن‌ها از مزیت‌های مادی و مهمی همچون پول، فنّاوری، قدرت نظامی، و علاوه بر این ها برخوردار بودند، اما حاکمان ایران دارای هدفی مشخص و اراده‌ای برای پیروزی بودند.

بدون این دو ویژگی، مزیت‌های مادیِ حریفان کم‌ کم ضعیف شده است.

پارسال، حاکمان ایران با فاجعه‌ای روبرو بودند و پول رایج کشورشان سه چهارمِ ارزش خود را از دست داده بود؛ علتِ آن بیشتر تحریم‌های شدید اقتصادی‌ بود که پیش‌ نویس آن را سناتور «مارک کِرک» و سناتور «رابرت مِنندِز» در سال ۲۰۱۱ تهیه کرده بودند و اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، در اوایل ۲۰۱۲ با اکراهِ بسیار آن را امضا کرده بود.

تورم روندی لجام گسیخته داشت و بیکاری رو به فزونی بود. به نظر می‌رسید که سودمند ترین متحد منطقه‌ایِ آن‌ها، یعنی بشار اسد در سوریه، محکوم به فنا بود؛ زیرا از داخل مورد حملۀ قیامی خشونت‌ بار قرار گرفته بود و از خارج در معرض تهدید اوباما مبنی بر دخالت برای برچیدن سلاح‌های شیمیایی سوریه بود.

اکنون آمریکا وانگلیس با بشار اسد در حال هماهنگ کردن مأموریت‌ های بمباران هستند، البته نه بر ضد او.

بخش مهمی از تحریم‌های ایران لغو شده است، واحد پول این کشور تقویت شده است، تورم فروکش کرده است، و تجارت و سرمایه‌ گذاری خارجی در حال احیا شدن است.

آمریکا مرتب مطالبات خود را درباره محدودیت برنامۀ هسته‌ای ایران کاهش داده است.

به گزارش نیویورک تایمز، دولت اوباما از خواستۀ دیرینۀ خود مبنی براین‌ که ایران باید سانتریفیوژ‌های هسته‌ ای خود را تعلیق کند، عقب‌ نشینی کرده است و در عوض فقط از تهران خواسته است، ارتباط آنها با یکدیگر را قطع کند. ظرفیت غنی‌ سازی ایران تغییری نخواهد کرد و ایران می‌تواند پیشرفتِ خود را به سوی سلاح هسته‌ای تقریباً در هر زمانی از سر بگیرد، در حالی که تنها چیزی که از دست می‌دهد، مدت زمان لازم برای اتصال دوباره لوله‌ها است.

پیشنهاد اخیری که ارائه شده آخِرین مورد از عقب‌ نشینی‌های آمریکا است. مذاکره‌ کنندگان ایرانی هر بار امتیازات ارائه‌ شده آمریکا را بی‌ارزش شمرده و بر کسب امتیازات بیشتر اصرار ورزیده‌اند؛ تا جایی که افراد در خارج از مذاکرات می‌بینند، ایرانی‌ها این امتیازات را بدست آورده‌اند.

طبق روند کنونی، هر توافق نهایی، ایران را در آستانۀ توانمندیِ ساخت سلاح‌های هسته‌ای متوقف خواهد کرد، البته این بار با این تفاوت که آمریکا حق هراقدام غیرنظامی برای جلوگیری از حرکت نهاییِ ایران در تکمیل بمب را از خود سلب کرده است.

چه دستاورد فوق‌ العاده‌ای در مذاکرات! باید آن را به عنوان یک مطلب درسی در دانشگاه‌ها تدریس کنند. حاکمان ایران به‌ راستی چطور توانستند این کار را بکنند؟

ایران در حالی وارد مذاکرات شد که چیزی برای خرید و فروش داشت. جنس فروختنی برنامۀ هسته‌ای بود؛ آن‌چه قرار بود خریداری شود روابط عادی‌ تر با آمریکا و غرب بود.

مذاکرات به این علت آغاز شد که آمریکا ابزارهای اِعمال زور قدرتمندی ضد ایران،  از تحریم‌ها  تا خرابکاری و نیروی نظامی داشت، اما حاکمان ایران همتایان خود را ارزیابی کردند ودریافتند که همتایانشان تقریباً به اندازۀ خود ایرانی‌ها مخالف به‌ کارگیری ابزارهای اِعمال زور هستند؛ "حربه‌ای که دشمنت می‌ترسد از آن استفاده کند اصلاً حربه نیست".

آمریکا پاداش‌ها یا مشوّق‌هایی نیز داشت که ارائه کند و مهم‌ ترینِ آن‌ها کاهش تحریم‌ها و عادی‌سازی روابط ایران و آمریکا بود.

با این حال، حتی پیش از پیشروی‌های داعش در شمال عراق، دولت اوباما به این نتیجه رسیده بود که خودش بیش از ایران به این پاداش‌ها نیاز دارد. درست همانگونه که تهدیدی که نتوانی از آن استفاده کنی اصلاً تهدید نیست، پاداشی نیز که خودت مشتاق استفاده از آن هستی دیگر چندان پاداش به شمار نمی‌آید.

نتیجۀ بدیهی: آمریکا که مذاکرات را از موضع قدرت آغاز کرد در تمام مدت مذاکرات همچون طرفِ ضعیف‌ تر عمل کرده است و آشکارا مشتاق توافق بود و ایران نیز از این اشتیاق استفاده کرد.

یک نقطۀ عطف شایان توجه در مسیر سقوط آمریکا تصمیم اتخاذ شده در ماه ژوئیه مبنی بر تمدید شش ماهۀ مذاکرات هسته‌ای بود، آن هم درست ۲۰ روز پس از آن که جان کری در مقاله‌ای در روزنامۀ واشنگتن پست هشدار داده بود، هیچ تمدیدی در کار نیست مگر این که ایران «تمایل صادقانه‌ ای به رفع نگرانی‌های مشروعِ جامعۀ جهانی نشان دهد». در عوض، ایران همچنان سرسختی نشان داد و هر طور که بود موفق به تمدید مذاکرات شد.

از آن زمان به بعد، مذاکره‌ کنندگان ایرانی متقاعد شده بودند که در مقابل دشمنان سست‌ ارادۀ خود دستِ بالا دارند.

حاکمان ایران هوشمندانه همه اصول مذاکره را وارونه کردند: به جای این‌ که برنامۀ هسته‌ای خود را تقدیم کنند تا آشتی برقرار شود، آشتی را پیشنهاد دادند تا در عوض آمریکا سطح بالاتری از ظرفیت هسته‌ایِ ایران را بپذیرد.

آن‌ها آمریکایی‌ها را متقاعد کردند که آنچه ایران به شدت نیاز دارد، یعنی ایجاد روابط حسنه با آمریکا حتی بیشتر به نفع خود آمریکاست.

آن‌ها همچنین آمریکا را متقاعد کردند که او باید امتیازات هسته‌ای بدهد تا به این آشتی دست یابد، نه ایران.

در تاریخچۀ فریبکاری‌ها، دستاوردی بزرگتر از این دیده نمی‌شود. ما به سوی نتیجه‌ای می‌رویم که بر اساس آن ایران نه تنها هرچه می‌خواست را به دست می‌آورَد، بلکه هیچ چیزی هم در ازای آن نمی‌پردازد؛ همچنین، نه تنها کلاه بزرگی سر آمریکا خواهد رفت، بلکه قربانیان این کلاهبرداری با دوستان خبرنگار خود دربارۀ پیروزی دیپلماتیک خود سخن خواهند گفت و رقّت‌انگیزتر اینکه این را باور هم خواهند کرد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، ۷۲ ذابح ایرانی از بامداد دیروز شنبه، در کشتارگاه مکانیزه عربستان، طرح قربانی حج تمتع را به نیابت از 64 هزار حاجی ایرانی آغاز کردند. هر سال بنا به تصمیم مقامات ایرانی، گوشت‌های قربانی شده به یکی از کشورهای محروم اهدا می‌شود. هنوز مشخص نیست گوشت‌های قربانی‌ امسال به کدام کشور یا کشورها فرستاده می‌شود.

عید قربان، در عربستان یک روز جلوتر از ایران است، زائران پس از آن‌که نخستین مرحله از رمی جمره را انجام دادند، منتظر می‌مانند تا ذابحانِ تعیین شده، به نیابت از آن‌ها ذبح قربانی را انجام دهند و آن‌ها هم حلق و تقصیر (کوتاه کردن موی سر و چیدن ناخن) کنند تا یک گام به حاجی شدن نزدیک شوند.
 
اجرای طرح قربانی برای زائران ایرانی معمولا تا ظهر روز عید قربان طول می‌کشد. در حج هر سال ذابحانی برای این ‌کار تعیین می‌شوند که در ذبح، مقید به اصول تشیع باشند. سازمان حج و زیارت، مبلغ گوسفند قربانی را به زائران اطلاع می دهد و هزینه‌ی آن پیش از سفر حج گرفته می‌شود. این هزینه بر اساس نرخ مصوب بانک توسعه اسلامی برای زائران همه کشورهای اسلامی به ریال سعودی تعیین می‌شود که نرخ ارز آن با واحد پولی کشور متبوع زائر، معادل‌سازی می‌شود.
 
هنگام حج رسم بر این است، پس از آن‌که زائران از رمی جمره برگشتند به کشتارگاه اطلاع داده می‌شود تا ذبح قربانی را به اسم زائر انجام دهند و تا ظهر تلفنی به زائر اعلام می‌شود که قربانی به اسم او انجام شده، ابتدا قربانیِ زائران زن و سپس برای زائران مرد، انجام می‌شود.
 

سازمان حج و زیارت ایران طرح قربانی برای زائران ایرانی را با هماهنگی بانک توسعه‌ی اسلامی و عربستان انجام می‌دهد، برای همین هنگام ذبح گوسفندانی که از مزارع تامین دام بانک توسعه اسلامی به مکان کشتارگاه منتقل شده، روحانی‌هایی حضور دارند تا ذبح قربانی برای زائران ایرانی بدون مشکل شرعی انجام شود.
 

به گفته‌ی ناصر حویزاوی، مسوول طرح قربانی سازمان حج و زیارت عربستان، ‌حدود ۶۵۰ دامپزشک را برای نظارت بر دام تامین شده برای قربانی به کشتارگاه‌هایی که در منا مستقر شده، اعزام کرده و 72 ذابح ذبح قربانی زائران ایرانی را انجام می‌ دهند که آن‌ها هم مانند پزشکان، پرستاران، آشپزها و دیگر خادمان حج به طور معمول، فرصت انجام اعمال حج واجب را پیدا نمی‌کنند.
 

گوشت‌های قربانی‌شده در پایان بسته‌بندی می‌شوند و با تصمیم کشورهای اسلامی به شماری از کشورهای محروم ارسال می‌شوند.

تا سال 1360 ، قربانی کردن احشام، شامل گوسفند، بز، گاو و شتر با روش‌های کاملا سنتی انجام می‌شد و معمولا صفی طولانی از زائران و نمایندگان آن‌ها در منا حضور پیدا می کردند تا نوبتشان فرا برسد و قربانی را به دست قصاب بسپارند و در پایان منظره‌ای آلوده و خونین شکل می‌گرفت، فقط بخشی از گوشت‌ قربانی‌ها نصیب کشورهایی چون هند، پاکستان و یمن می‌شد که کامیون‌داران‌ شان را راهی این سرزمین کرده بودند. معمولا لاشه‌ی گوشت‌ها بدون سرانجام می‌ماند و یا سوزانده می‌شد، همین مساله سبب صدور فتواهایی از طرف برخی مراجع تقیلد برای جلوگیری از اسراف گوشت قربانی شد.
 

از همان سال احداث کشتارگاه‌های صنعتی در خارج از منا آغاز شد و سال 1377 کشتارگاهی مکانیزه زیر نظر شرکتی وابسته به بانک توسعه اسلامی بهره‌برداری شد که بخشی از فضای آن نیز به زائرانی که می‌خواهند خودشان ذبح را انجام دهند، اختصاص داده شد. کشتارگاه امکان ذبح همزمان 67 هزار قربانی را دارد که برای هر 30 رأس دام یک قصاب در نظر گرفته است.


قربانی‌های زائران ایرانی با هماهنگی بعثه‌ی مقام معظم رهبری در همین کشتارگاه و توسط ذابحان ایرانی انجام می‌شود و در پایان با توزیع این گوشت‌ها سعی می‌شود از اسراف آن جلوگیری شود.


با وجود چنین سیستم مکانیزه‌ای هنوز گروهی از زائران هستند که در خارج از منا به شیوه‌ی سنتی ذبح قربانی را انجام می‌دهند که یکی از دلایل آن‌ها تشکیل بازار سیاه و غیر رسمی دام در هنگام عید قربان و در موسم حج است، قیمت دام وارداتی به عربستان در موسم حج، گاه به چند برابر نرخ اصلی می‌رسد.


براساس اعلام بانک توسعه اسلامی که طرح قربانی حج زیر نظر آن اجرا می‌شود، توزیع گوشت‌ها پس از معاینه، از همان روز عید شروع می‌شود. بخشی از گوشت‌های قربانی‌شده به حاجی‌ها و فقیران حاضر در منا داده می‌شود و باقی گوشت‌ها هم از راه‌های دریایی و زمینی به کشورهایی مثل اردن، سوریه، لبنان و فلسطین در صورت اجازه‌ی رژیم صهیونیستی، فرستاده می‌شود.

ارسال این گوشت‌ها به کشورهای دیگری چون افغانستان، پاکستان، مالی، نیجر، سودان، سنگال، جیبوتی، سومالی، کنیا، دارالسلام، تانزانیا، کومور، موزامبیک، بنگلادش، موریتانی، گینه، سیرالئون، آلبانی و بوسنی در روزهای بعدی و از راه دریا انجام می‌شود.

رئیس بانک توسعه‌ی اسلامی می گوید: طبق توافق با کمیته امداد ایران، هر سال بخشی از گوشت قربانی‌ها به کشور ایران، فرستاده می‌شود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، یک روزنامه انگلیسی با انتشار بیانیه‌ای منتسب به گروهک تکفیری داعش مدعی تلاش آن‌ها برای دسترسی و حمله به زیر ساخت‌های حساس هسته‌ای ایران شد.
 
بر اساس این گزارش که روزنامه ساندی تایمز آن‌را منتشر ساخته است، داعش خواهان تصرف مراکز مخفی هسته‌ای ایران شده است.

گفته می‌شود این بیانیه توسط «عبدالله احمد المشدانی» از 6 عنصر برجسته این گروهک صادر شده بوده و به دنبال حمله ارتش عراق به منازل یکی از عناصر ارشد این گروهک برملا شده است.

این گزارش می‌افزاید، هنوز صحت و سقم این بیانیه از سوی منابع اطلاعاتی غربی تایید نشده است.

در این بیانیه منتسب به گروهک داعش ظاهرا اعضا ارشد آن به روسیه پیشنهاد داده‌اند تا در عوض دسترسی به استان الانبار که دارای منابع عظیم گازی است، اطلاعات مرتبط با برنامه‌های هسته‌ای ایران به آن‌ها واگذار شود.

همچنین در این بیانیه از روسیه خواسته شده تا انزجار خود از ایران و «بشار اسد»، رئیس جمهور سوریه اعلام شود.

گفتنی است، وجود چنین بیانیه ای ابتدا در رسانه‌های صهیونیستی منتشر شد.

تروریست های داعش با استفاده از خدمات بی نظیر تویتر و سایر شبکه های اجتماعی، تمام پیام ها و بیانیه های خود را در سطحی وسیع منتشر می کنند، اما با وجود قراردادن ایران و شیعیان در بین دشمنان خود، هرگز اشاره ای به تاسیسات هسته ای ایران نکرده اند. به نظر می رسد، رسانه های صهیونیستی قصد خط دهی و جریان سازی در این زمینه را دارند.